Entrevistas

¿Contarame a súa historia?
¡Hai!, iso é moi antigo. Levo 30 anos viaxando por India e Nepal. Buscando.

¿E que atopou?
Shadus (mestres) auténticos. Os que viven en covas ou nos bosques e aos que ninguén pode atopar. Agora hai moita mentira, shadus que montan ashrams (comunidades) para gañar diñeiro. Os homes sacros non queren nada. Non necesitan nada.

¿Nada, nada?
Só preguntarse polo significado da vida.

¿E cal é o significado da vida?
Un día naces e outro che morres. Segundo como che traballaches nesta vida irache na próxima. Podes nacer home de virtudes, animal ou cosa. Se non tes poder interior, serás algo que non serve para nada.

¿Cando comezou vostede a buscar a Deus?
As distintas relixións son como o xeo e a auga, o xeo é auga e a auga é xeo. Cada relixión chama a Deus dun xeito, ¡pero quen sabe cal é o auténtico nome de Deus! A xente ponlle un nome, pero non buscan que hai detrás do nome.

¿Vostede sábeo?
Eu sinto que hai unha forza moi grande, pero non sei máis. Creo que Divos puxo dentro de cada persoa un poder para conectarse con el, e que só se consegue coa meditación. Pero non espere grandes cousas da meditación. Unicamente dáche unha pequena luz. Para min, Deus non ten nome.

Vale.
Os humanos estamos *demediados. A metade da nosa cabeza é sacra, na outra metade habitan os demos. Os deuses e os demos están dentro dun.

Poderían asinar un pacto de non agresión.
O amor e a compaixón son un traballo sacro. A ira é un traballo do demo. O noso traballo é loitar contra os demos interiores.

¿Vostede conseguiu espantalos?
Je, je, je... Inténtoo, quero darlles unha patada, pero o único que podo facer é non escoitarlles. Fai 15 anos que non como durante o día, só un pouquiño pola noite.

¿Así expulsaba os demos?
Si, a vida non é posible se un non sabe controlarse, e o primeiro que hai que controlar é a comida. A carne é moi quente e excita a mente, alimenta os demos e non che permite estar tranquilo, seguro. ¿Quere que llo diga en español

Bo.
"Comer máis, cagar máis", je,je,je.

¿Iso de que o corpo é templo da alma?
Se non hai alma non hai vida. Cando un se morre xa non é ninguén, é un morto, perde o seu nome. Cando naces tampouco tes nome, son os pais os que che pon un nome para significarche. Deus non fai templos nin mesquitas: constrúenas as persoas, fan o mesmo que cos nenos.

Queremos conquistar o mais alá.
A xente só se preocupa pola casa e polo coche. Pero ninguén pensa en que debe manter o corazón lustroso, que hai que limpar o corazón antes que o coche. Paréceme moi estraño que non se dean conta de que logo teñen que deixalo todo aquí.

Hai xente mala que ten unha boa vida.
A xente non é mala, fai un mal traballo.

Ben, pois hai xente que ten unha boa recompensa polo seu mal traballo.
A xente que vive pendente do diñeiro nunca é feliz. O diñeiro é moi quente, quítache a paz. Eu non quixen construír a miña vida á súa ao redor, je, je, je. Patada a todo.

É vostede moi drástico.
Simplemente tómome en serio e iso parece unha tolemia. Pero o que está tolo é o mundo: só se valora o diñeiro e o poder.

¿Non foi sempre así?
Agora hai demasiados poderosos que viven do traballo dos demais. Son todos caca de vaca. Política significa diñeiro. Política é merda de touro.

O ser humano é bobo.
Si, seguro.

Ten vostede un estraño sentido do humor.
O sentido do humor é moi bo para o peito e tamén para a cabeza. Quen está limpo de corazón ri.

¿Que quere que fagan co seu corpo cando morra?
Eu non o vou a ver, me dá igual.je,je,je.

¿foi feliz?
Si, seguro, seguro, moi feliz. Nunca estiven triste, non sei moi ben o que é.

¿Que é o máis importante que lle ensino o seu mestre?
A dar patadas aos demos. Os demos encadéanche. É un círculo sen fin, as necesidades crean máis necesidades.

¿Que fai vostede polos demais?
Se queres comer, has de coller a comida coas túas mans e levarcha á boca: non vai vir outro a darche para comer, je, je, je.

¿Pero non somos todos a mesma alma?
Unha única man pero cinco dedos e todos distintos. É moi estraño, pero todos somos unha familia e todos diferentes. Cada un escolle o seu camiño. Só ten sentido dar se che fai feliz.

Pero a vostede a xente pídelle consellos.
Si, pero eu nunca fun un mestre. Eu son estudante, sempre estou aprendendo. Con só mirar apréndese. Mirando con calma. Que fai a montaña? Que fai o mar? Que fai unha flor? Que fan os paxaros?... E ti, que feixes? Todo é moi estraño, é como un milagre. A natureza é moi bo mestre.

¿Que lle falta por aprender?
A vida. Eu non se nada, non comprendo nada.

Entrevista realizada por IMA SANCHÍS - La Vanguardia 05-11-2003